وقتی خودم را یافتم که درون باتلاقی از کثافت غرق شده بودم. هر قدر تلاش میکردم و دست و پا میزدم، بیشتر غرق میشدم. مشکلات، کوچکترین استرس و هر چیزی که باعث ناراحتی ام میشد، من را به سمت آن میکشاند.
از آنجا زندگی مملو از استرس و مشکلات است، احساس میکردم که برای فرار از آن ها باید به آن پناه ببرم. طولی نکشید که رفتارم تغییر کرد. بشدت از لحاظ روحی و روانی احساس ضعف کردم، از لحاظ جسمی هم تضعیف شدم. ناامید شدم و باز این وسوسه بود که به من اجازه آن کار را میداد. زندگی رنگ و بوی سابق را نمیداد، من عوض شده بودم و بهای آن لذت کوتاه با شادی، نشاط، سلامتی، خدا و ... پرداخت شده بود.
هر روز ضعیف تر از دیروز به کارم ادامه میدادم، اعتیاد انجام بسیاری کارها را از من سلب نموده بود. من قدرت کنترل خود و بیماری ام را نداشتم و او هر روز شدیدتر و وحشتناک تر میشد. عشق، محبت و علاقه از بین رفته بود و انزوا، گوشه گیری و خیال پردازی جای آن را گرفته بود. دیگر خسته شده بودم، این وضع قابل تحمل نبود و من هر بار پس از انجام آن کار احساس گناه میکردم.
کار به جایی رسید که آرزوی مرگ میکردم، به خدا معترض شدم و از اینکه گرفتار این کار شده ام بسیار شرم زده بودم. وضعیت عصف ناک من باعث شد به دیگران خسارت بزنم و هر روز این خسارت ها بیشتر و بیشتر میشد. اطرافیان و خانواده ام را کم کم از زندگی ام حذف کردم و از آن ها دور شدم، بسیار دور ... .
ساعت ها وقتم را به آن کار اختصاص میدادم، زندگی خیالی برای خودم درست کرده بودم و بشدت حقیقت را تکذیب میکردم. هر بار پس از انجام آن کار تصمیم به ترک میگرفتم اما پس از اندک زمانی وسوسه مرا به سمت آن کار میکشاند. من قدرت کنترلش را نداشتم، دیگر من قدرتی از خود نداشتم و او میگفت:« فلان کار را بکن یا فلان کار را نکن».
در اینترنت با انجمن هایی آشنا شدم و دوستان همدرد زیادی پیدا کردم. سال ها در آنجا فعالیت میکردم اما باز توان مقابله با بیماری ام را نداشتم. زمان زود میگذشت، پس از چندین سال اعتیاد کاملا ناامید شده بودم. احساس کردم که دیگر راهی برای ترک وجود ندارم و من رسیدم به آخر خط !
درست در آن زمان بود که با انجمن معتادان جنسی گمنام آشنا شدم. سابقه ی ترکم در انجمن های قبلی باعث شد تا اعتنایی نکنم و همچنان به رفتارم ادامه دهم اما حسی خداگونه به من میگفت:«زود قضاوت نکن، برای یکبار هم که شده از این انجمن کمک بگیر».
نام بیماری من اعتیاد جنسی است، من برای اینکه بهبود پیدا کنم تنها یک راه دارم و آن این است که در جلساتی شرکت کنم که افراد همدردم وجود دارند و تجربه بدست بیاورم. من باید به کمک دوستانم خودم را پیدا کنم، بار دیگر با خدایم ارتباط برقرار کنم و از او استعانت بطلبم. آنگاه است که از روزنه ی قلبم نور امید پاکی میتابد و من اطمینان دارم که علاوه بر ترک بهبود می یابم.